Gisteren heb ik een uitgebreid gesprek gevoerd met stichting Gave. Deze stichting houdt zich bezig met vluchtelingen die naar ons land komen en in asielzoekerscentra wonen. Mogelijk is de functie van ‘missionair veldwerker’ de weg voor mij om te bewandelen.
Op een bijzondere manier ben ik in contact gekomen met de manager veldwerkers van st. Gave. Dat informele contact heeft geleid tot een officieel eerste sollicitatiegesprek. Taken van de veldwerker zijn o.a. het coördineren van kerkelijke inzet en afstemmen op elkaar. Contact met het Centraal Orgaan Asielzoekers ter plaatse en het contact leggen met asielzoekers. De bedoeling is om op persoonlijk niveau relaties op te bouwen en te helpen waar nodig is, en als de mogelijkheid er is om het geloof in Jezus Christus te delen. Het werk van stichting Gave is onbetaald. Het is de bedoeling dat de werker gaat werken met een achterban die financieel en praktisch wil helpen. Dat is een geloofsstap!
Ik merk aan mezelf dat ik wat onrustig ben. Als ik erover nadenk, komt dat doordat ik graag de weg van de Here God volg en niet mijn eigen weg. St. Gave komt nu op mijn pad, maar ook via de CAMA-zendingsbeweging word er een beroep op me gedaan. Ik zit al in het bestuur, maar we willen graag op termijn pioniersplekken starten op plekken waar geen of weinig christenen en megakerken zijn. Vanuit CAMA willen we de genegeerde en onbereikte mensen bereiken. Dat zijn ook de vluchtelingen in ons land.
En eerlijk is eerlijk, het werken met een achterban is ook best spannend. Onze financiële reserves zijn zo goed als op en we redden het qua inkomen op zich wel, maar grote uitgaven zijn lastig. Ergens een baan aannemen biedt meer zekerheid, maar is dat de weg van de Heer? Dat vind ik het belangrijkste. En laten we wel wezen, niks is zeker meer in deze tijd. Je werk kan vervallen, je kan ziek worden… Hoe belangrijk is het om ons leven met alle facetten in de handen van de Heer te leggen. Hij heeft een taak en opdracht voor ons. Hij is de beste ‘Baas’ die je maar kan hebben. Ik heb sinds mijn roeping gezien hoe God op wonderlijke wijze dingen regelt en dingen mogelijk maakt. Waarom is dit dan toch een grote stap… het valt een beetje van mezelf tegen…
Ik denk er veel over na en bid ervoor, maar ik heb nog geen duidelijk uitsluitsel. Willen jullie voor mij en voor ons als gezin bidden, dat er duidelijkheid komt?
Recente reacties