In een eerder bericht schreef ik dat God deuren sloot als het gaat om interimopdrachten. Een medestudent vertelt me dat er een vacature open staat voor straatposter, in Lelystad. Als ik het zo lees past het uitstekend bij me. Leuk! Dit is de weg die God met me gaat.
In eerste instantie laat ik de sollicitatie rusten, maar uiteindelijk heb ik de overtuiging dat ik mag solliciteren. Ik heb (beperkt) ervaring met evangelisatie onder dak- en thuislozen, drugsverslaafden. En ik hou ervan om met mensen te praten. Ze te steunen en bemoedigen. En met ze over Jezus te praten. Iedereen heeft Jezus nodig! Hij ging zelf vooral naar dit type mensen op zoek. Yes. Sollicitatiebrief gestuurd en afwachten… bidden maar.
Ik besef me dat dit niet direct aan sluit bij mijn roeping, waarin steeds het woord ‘gemeentestichting’ terugkomt. De Heer kan me natuurlijk ook eerst een paar andere dingen laten doen :-). En trouwens, misschien ga ik wel een kerk stichten met mensen die aan de onderkant van de samenleving bungelen.
Ik krijg goed nieuws. Via de mail ontvang ik een uitnodiging voor een eerste gesprek. Met enthousiasme ga ik naar Lelystad. Het gesprek bestaat uit twee delen, van ieder driekwartier. Het eerste deel is een interessant gesprek. Over hoe acht kerken met elkaar inloophuizen organiseren voor de onderkant van de samenleving. Mooi dat ze dit met elkaar doen, van evangelisch tot reformatorisch! De energie gaat vooral naar het helpen. Er is weinig tijd om naar de verhalen van de mensen te luisteren en zingevingsvragen te beantwoorden. Daarvoor willen de kerken een straatpastor aanstellen. Die ook in de stad gaat netwerken, binnen gemeentelijke en hulpverleningsinstanties. Ik ben een netwerker, dus ook dat past goed bij me. Een leuk gesprek, en natuurlijk komen er wat dingen aan de orde waar ik wat minder aansluiting heb. Maar geen zorgen. Geen grote dingen.
Het tweede deel van het gesprek ervaar ik als een teleurstelling. Er is nauwelijks een persoonlijke kennismaking met de twee nieuwe ‘vragenstellers’. We lopen een wijk in, en ik krijg allemaal vragen op mij afgevuurd over wat ik zou doen in een aantal situaties. Natuurlijk terecht dat er gekeken wordt naar hoe ik me in de praktijk staande houd, maar de toon komt niet fijn over. Ook merk ik dat ik niet overal gelijk een antwoord op weet. Tja, ik heb nog niet alle casussen aan den lijve ervaren.
Als ik terugreis naar huis, vraag ik aan God wat nu de bedoeling is, omdat dat laatste deel niet lekker ging.
Het antwoord komt al snel.
Eind van de middag wordt ik gebeld dat ik niet ben geselecteerd voor de volgende ronde. Reden: te weinig ervaring. Ik zou wel een perfecte stagiair zijn gezien mijn enthousiasme, gedrevenheid en passie voor mensen. Ja, ze hebben gelijk dat ik weinig ervaring heb. Dat kan je al aan mijn CV zien. Ik kom uit een commerciële setting met mijn eigen communicatie- en tekstbureau. De Heer heeft me uit die setting geroepen naar Zijn dienst.
God leidt mijn leven. Dat geloof ik met hart en ziel. Maar… eerlijk is eerlijk… het is best een teleurstelling. Na het sluiten van de deur voor interimopdrachten gaat ook deze deur dicht, terwijl ik dacht dat dit een open deur was. Het kost even tijd om te verwerken, maar God is trouw en Zijn plannen falen niet. Ik leg mijzelf opnieuw in Zijn handen en blijf verwachten dat Hij mij op mijn bestemming brengt.
Recente reacties