Zoals beloofd zou ik mevrouw X een Bijbel brengen. Dat doe ik. Helaas kan ik niet binnenkomen, omdat ik een afspraak elders heb. Het afgeven van die Bijbel valt helemaal verkeert…
Tijdens mijn bezoek vroeg mevrouw X of ik in de Bijbel wilde aanstrepen welke teksten zij moest lezen. Dat doe ik natuurlijk graag. Nu achteraf vind ik het verrassend om te ontdekken hoe ik dat heb aangepakt. Ik heb namelijk post-its in de Bijbel geplakt bij de teksten die gaan over het werk van satan en dat je ver van geesten en waarzeggerij moet wegblijven. Sterker nog, God verbiedt het. De Bijbel met deze notities geef ik af, waarna ik gelijk wegga naar mijn afspraak.
Weg met de Bijbel!
Twee dagen later word ik gebeld door ds. Margrietha Reinders, pionier in Betondorp, dat mevrouw X erg boos is. De Bijbel wil ze niet meer hebben en mij hoeft ze nooit meer te zien. Ze is woest over de bijbelteksten die ik heb doorgegeven via de post-it briefjes. Op dat moment baal ik enorm. Ik vraag me ook af waarom ik het zo aangepakt heb. Normaal gesproken ben ik niet iemand die oordeelt of veroordeelt. Ik ben iemand die mensen benadert vanuit de liefde van Jezus. Ieder mens is naar Gods beeld gemaakt en is door God gewild. Op die manier ga ik met mensen in gesprek om ze het evangelie en de komst van Gods Koninkrijk uit te leggen. Maar hier lijkt het misgegaan te zijn. Ik ben dankbaar voor de reactie van ds. Reinders. Zij accepteert hoe het is gegaan en is blij dat ik een belangrijk leerervaring opdoe.
Kom binnen
Ik besluit direct om een bloemetje te kopen en stap in de auto en rij naar Amsterdam. Ik bel aan bij mevrouw X. Een beetje zenuwachtig, dat wel. Want ze heeft gezegd dat ze me nooit meer wil zien. Dat is ook gelijk wat ze zegt als ze deur opent. Met een woedend gezicht kijkt ze me aan. Jij hoef ik nooit meer te zien! Dat heb ik duidelijk tegen Margrietha gezegd! Jou hoef ik nooit meer te zien! En woest kijkt ze me aan. Ik bied haar mijn excuses aan en geef haar de grote bos bloemen. Ineens klaar haar gezicht op en ze zegt: nou kom dan maar binnen.
We praten het uit. Ik leg uit dat ik niet goed begrijp waarom ik het zo heb aangepakt met die bijbelteksten, maar dat het waarschijnlijk komt door de duisternis die ik in haar leven zie en de stomp in mijn maag bij haar tuinhuisje. Zelf koppelt ze haar verwoeste leven niet aan de kwade geesten waarmee zij bezig is. Zij vertelt steeds dat ze het goede met mensen voorheeft, dat het goede geesten zijn en dat ze mensen en geesten naar het licht wil brengen. Opnieuw bagatelliseert zij het kwaad in haar leven, waar ik opnieuw tegenin ga.
Dagboeken weggegooid
Vervolgens hebben we opnieuw een goed gesprek over het evangelie en de liefde van Jezus, ook voor haar. Hij wil haar rust en vrede geven. Die vrede van God heeft zij nodig, niet het opgejaagd en wakker gehouden worden door geesten. Dan vertelt ze dat ik haar met mijn ‘harde’ teksten uit de Bijbel toch op een of andere manier wakker heb gemaakt voor het kwaad in haar leven. Zij heeft dagboeken over de donkerste momenten in haar leven. Door de teksten die ze las in de Bijbel, besluit ze om die dagboeken weg te gooien. Ze heeft drie dagen lang strijd gehad. Telkens wilde ze die dagboeken weer uit de prullenbak halen, maar ‘iets’ weerhield haar daarvan. Toen kwam de vuilniswagen en wat de strijd weg.
Opnieuw mag ik met haar bidden en opnieuw bid ik voor haar, dat ze Gods Geest mag gaan ervaren en zijn vrede, en dat haar huis volledig gereinigd wordt van alle andere geesten.
Het was geen fout
Tijdens supervisie op school breng ik deze casus in. We bespreken elkaars ervaringen in de praktijk en reflecteren daarop, zodat de ander kan leren van de invalshoeken en suggesties die medestudenten aanleveren. Een van mijn medestudenten zegt: “Je mag niet gelijk zeggen dat het verkeerd is gegaan en dat je een fout hebt gemaakt. Dat zij de Bijbel niet meer in huis wil hebben, dat geeft niet, want God is niet aan papier gebonden. Jij bent zelf het licht dat in haar huis binnenkomt. Jij laat zelf het licht van Jezus stralen in haar huis. En je zegt zelf dat je niet snapt waarom je het zo hebt aangepakt met die post-its. Het kan ook Gods plan zijn geweest dat jij het op dit manier zou doen.” Wat deze medestudent zei, zou heel goed kunnen kloppen. Dat lees je in het volgende bericht over ‘Op bezoek bij een medium’.
Recente reacties