Tja, ik zit met een dilemma. Door de coronacrisis heb ik al maanden geen werk. We teren flink in en de bodem komt zo langzamerhand in zicht. Dat betekent dat er wat moet gebeuren. Gertine – mijn vrouw – is meer uren gaan werken en ik doe meer het huishouden, en kook op de dagen dat zij werkt. Nu kan ik inschrijven op een interimopdracht. Ga ik dat doen of niet?
Waarom is het een dilemma? Omdat ik heb gezien hoe briljant de Heer voor me heeft gezorgd in het eerste schooljaar. Ik besloot toen om maximaal drie dagen te gaan werken en de andere dagen aan de Heer en mijn studie Theologie te besteden. Het hele jaar door kon ik het werk precies aan. Had ik het druk met school, dan had ik minder werk. Was ik niet zo druk met school, dan had ik meer werk. Nu door de coronacrisis het werk vrijwel stil ligt, moet ik toch ook op God vertrouwen? Ik kan me best zorgen maken, beetje vervelende eigenschap. Maar ik merk dat ik dat nu niet doe. Ik ervaar rust, omdat God mij geroepen heeft. Vorig jaar heeft Hij voor mij heeft gezorgd en dat zal Hij ook nu doen. Maar het dilemma is: waar ligt de grens van vertrouwen op God en je eigen verantwoordelijkheid nemen? Dit vraagstuk speelt eind september 2020.
Ik besluit me toch in te schrijven op de interimklus. Het profiel is naadloos op mij geschreven; ik sluit er met mijn kennis en ervaring hartstikke goed op aan. Eerlijk gezegd schrijf ik in op deze klus vanuit de gedachte dat we geld nodig hebben. Niks geestelijks verder. Wel vraag ik de Here God of Hij deze deur wil sluiten als dit niet Zijn weg is en andere deuren wil openen.
Het bijzondere is dat in de dagen dat ik mijn sollicitatie en commercieel aanbod schrijf, de verkoop van Gertine’s webshop (www.neilmednederland.nl) als een malle omhoog schiet. Op één dag hebben we nog nooit zoveel bestellingen gehad. Ik beschouw dat als een knipoog van de Heer, dat Hij voor me zorgt. Nadat de deadline is gesloten, krijg ik bericht dat de opdrachtgever bij nader inzien de eisen aan de kandidaten heeft aangepast. Met als gevolg dat ik er niet meer aan voldoe, en daardoor ook niet wordt geselecteerd. Een bijzondere gang van zaken en ik ervaar dat de Here dus deze deur sluit. Al langer heb ik het gevoel dat ik me moet gaan richten op mijn carrièreswitch richting een functie in Gods koninkrijk. Een medestudent wijst me vlak na het insturen van mijn sollicitatie op een vacature in Lelystad voor straatpastor. Is dat de weg van de Heer voor mij? Ik besluit te solliciteren… Ik ben reuze benieuwd…
Recente reacties